Του Ανδρέα Ν. Μασούρα*
Είχα διαβάσει πρόσφατα την ερώτηση της Βουλευτού της Ν.Δ., Παναγιώτας Ιακωβίδου, προς τον... Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας με θέμα την επανεξέταση της πολιτικής της Ελλάδας στο Κυπριακό. Η ερώτηση αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον αφού κάνει λόγο για μια λύση του προβλήματος η οποία να «στηρίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο κάτω από ισχυρές ευρωπαϊκές εγγυήσεις». Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η πραγματική φιλοσοφική διάσταση του κυπριακού ζητήματος την οποία οι πολιτικές ηγεσίας παρέκαμψαν. Το κυπριακό είναι κατεξοχήν ένα ζήτημα καταπάτησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως τέτοιο θα πρέπει να προσεγγίζεται σε κάθε συνομιλία.
Είχα γράψει σε ένα παλαιότερο μου άρθρο ότι ένα από τα βασικότερα προβλήματα του ζητήματος είναι οι εννοιολογικές και ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Στην ουσία το πρόβλημα αντικατοπτρίζεται μέσα στο ίδιο το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκεί μέσα βρίσκονται σημαντικά και πολύτιμα εργαλεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Η επιστολή της Βουλευτού προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας έχει ακριβώς ένα βαθύτερο ερμηνευτικό νόημα και επιχειρεί την διασύνδεση με την φιλοσοφία του κυπριακού όπως αυτή ερμηνεύεται μέσα από το ίδιο το Σύνταγμα. Η αναφορά σε «ανθρώπινα δικαιώματα» και σε «ισχυρές ευρωπαϊκές εγγυήσεις» παραπέμπει στην ρητή συνταγματική διάταξη (185/1) ότι το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ενιαίο και αδιαίρετο. Βέβαια κάτι τέτοιο έρχεται σε σύγκρουση με τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του κράτους που επεχείρησαν κάποιοι να περάσουν ως την βασική φιλοσοφία του ζητήματος.
Σύμφωνα με τον νομικό Αχιλλέα Αιμιλιανίδη στο βιβλίο του « Η υπέρβαση του Κυπριακού Συντάγματος» , εκτός από την συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη η οποία χαρακτηρίζει το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίο και αδιαίρετο, ο συγγραφέας αναφέρει ότι «τα πολιτειακά όργανα, που ασκούν τόσο την εκτελεστική, όσο και την νομοθετική λειτουργία, ασκούν το σύνολο της δικαιοδοσίας τους, δεσμεύοντας ολόκληρο το λαό του κράτους, τον οποίο αποτελούν οι δύο κοινότητες».
Είναι καιρός – μετά από τόσα χρόνια – να επαναπροσεγγίσουμε την φιλοσοφία του κυπριακού ζητήματος και να το επανατοποθετήσουμε στην ορθή του βάση. Από την μια θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κυπριακό είναι κατεξοχήν πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων (απόρροια της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής) και από την άλλη να υπάρξει επιτέλους σεβασμός στις διατάξεις του Συντάγματος για την σύσταση του κράτους.
Πέραν τούτου, διαθέτουμε στην κατοχή μας ισχυρά νομικά διαπραγματευτικά μέσα τα οποία ποτέ δεν χρησιμοποίησαν οι εκάστοτε ηγεσίες, όπως είναι για παράδειγμα, η υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου στο ΕΔΑΔ, η οποία αναφέρεται στην Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών με τις οποίες καταδικάστηκε η Τουρκία.
*Ακαδημαϊκός – Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Κινήματος Οικολόγων
from tromaktiko http://ift.tt/W3h3Ts
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου